Comomeer

Het Comomeer is zonder twijfel een van de mooiste meren in Noord-Italië. Het Comomeer was in de tijd van de Romeinen zeer belangrijk. Het maakte onderdeel uit van een belangrijke noord-zuidroute. Langs deze route marcheerden de Romeinse legioenen naar alle uithoeken van Europa. De Romeinen noemden het meer Lacus Larius. Aan het Comomeer bouwden de Romeinen vele nederzettingen om het noord-zuidverkeer over de Alpen te controleren. De stad Como vormde het middelpunt. In deze stad was het hoofdkwartier van de Romeinse legioenen gevestigd die deze streek bewaakten.

De omgekeerde y-vorm van het meer maakt het direct zichtbaar op iedere landkaart van Italië. Het Comomeer is met een lengte van 46 kilometer een van de langste meren in Italië. Het Comomeer is maximaal 4,5 kilometer breed. Het is met een oppervlakte van 146 km² het op twee na grootste van de Italiaanse Alpenmeren en is van glaciale oorsprong. Het meer ligt op 198 meter hoogte en heeft een grootste diepte van 410 meter. Daarmee is het Comomeer het diepste meer van Europa. In het meer ligt een klein eilandje, het Isola Comacina. De hoogste berg aan het meer is de Monte Legnone (2609 m) die zich ten oosten van Collico verheft. De grootste watertoevoer is de rivier de Adda, die het meer in het noorden bij Colico binnenstroomt en in het zuidoosten bij Lecco weer verlaat. De grootste stad aan het meer is tevens de naamgever ervan: Como. Deze zijdestad ligt aan de zuidwestpunt van het meer, dat de vorm van een omgekeerde Y heeft. Het Comomeer staat vooral bekend om de schitterende paleisvilla’s die aan de oevers in de 18de en 19de eeuw gebouwd zijn. Het begon met de rijken uit Milaan die hier hun zomerresidenties lieten bouwen. Er werden ook schitterende tuinen aangelegd, vaak in Engelse of Italiaanse stijl. Met de komst van de rijken kwam ook de noodzaak naar voren van transport over het meer. In 1826 begon de rederij Società Lombarda met het stoomschip Lario veerdiensten te onderhouden tussen Como en Bellagio. Mede hierdoor nam het toerisme flink toe. In het midden van 19de eeuw kwam ook het buitenlandse toerisme goed op gang door het openstellen van de Splügenpas en de Stelviopas. Duitsers, Nederlanders en verrassend veel Engelsen kwamen massaal naar het Italiaanse Merengebied.

De westelijke oever van het Comomeer is dichter begroeid dan de oostelijke oever. Dit heeft voornamelijk te maken met de windrichting en de weersverschillen. Mensen houden van bloemen en daarom gingen de meeste mensen wonen aan de westelijke oever. Hier zijn dan ook meer dorpen en steden te vinden. Het aanbod van hotels is ook groter op de westelijke oever, vooral omdat de toeristen de dorpen aan deze zijde van het meer bezoeken. De toeristen komen voornamelijk om te genieten van de rust en de cultuur want aan cultuur is er geen gebrek. Rond het meer zijn talloze monumenten en historische gebouwen te vinden. In deze sectie vindt u onder meer uitgebreide informatie over de bezienswaardigheden, musea en kerken rond het Comomeer.